روز ارديبهشت از ماه ارديبهشت گاهنامه کهن 3746 ايرانی
در سالنامه کهن ايرانی اين روز به جشن ارديبهشتگان ناميده ميشود.
ريشه واژه:
آردي بهشت از واژه اوستايی «اشه وهيشته» و پهلوی «ارت وهیشت» نماينده اشويی است و به مانک (معني) بهترین راستی و نام یکی از امشاسپندان است.
كمی درباره آردی بهشت:
از آردیبهشت امشاسپند در سراسر اوستا ستایش بسیار می شود. آردی بهشت نمودار راستی و پاکی و پارسایی است. پس از این که مشيا (آدم) دارای اندیشه درست شد می باید روانش بهنجار شود به گونه ای که اندیشه و رفتار و گفتارش راست گردد و دروغ از اندیشه و رفتار و گفتارش از میان برخیزد که راستی نشان دهنده استواری روان است… چون اهریمن نماینده بي ساماني و آشوب و دروغ و ناپاکی است، با آتش راستی و پاکی و داد گریزان می گردد.
چنانکه همه امشاسپندان دارای دو روی مینوی و زمینی هستند، آردي بهشت هم همچنین نگاهبان آتش است، چرا که آتش بهترین جلوه گاه راستی و پاکی به شمار می رفته است. این امشاسپند در جهان مینوی نماینده پاکی و راستی و سامان دهی و داد اهورایی است و در جهان زميني سر پرستی آتش را بر گردن دارد از این رو با ایزد آذر همانندی دارد. همانندی آتش و اردیبهشت را میتوان از آنجا دانست که آتش نیز در فرهنگ کهن ایرانی و زرتشتی نماد راستی و پاكي است.
در میان گل ها گل مرزنگوش نماد اردیبهشت است.
برگزاری جشن فروردينگاه:
نياكان ما در اين جشن جامه سپيد كه نشان پاكی است، بر تن مي نمودند و در آدريان ها يا آتشكده ها به خواندن ارديبهشت يشت «بخشی از اوستا» و نيايش اهورامزدا می پرداختند. امروزه نيز زرتشتيان اين روز را گرامی ميدارند و به شادی و سرور می پردازند.
با پيشكش گل مرزنگوش، جشن ارديبهشتگان بر همگی فرخنده باد.
بیان دیدگاه